Νομίζω ότι η τελευταία παράγραφος του κ. Χατζηαβραμίδη είναι και το πρόβλημα της ανάπτυξης αυτής της χώρας.
"...η έλλειψη στη χώρα μας «διεπιφάνειας παραγωγής και κατανάλωσης της γνώσης». Η γνώση από τα ΑΕΙ δεν βρίσκει εύκολα το δρόμο της στα κέντρα λήψης αποφάσεων όπου κυριαρχικά και αποκλειστικά η πολιτική βούληση διαμορφώνει τις αποφάσεις..."
Όσο οι πολιτικοί θα παίρνουν αποφάσεις επί παντός επιστητού, χωρίς την γνώμη και την τεκμηριωμένη άποψη των επιστημονικών φορέων, πάντα θα διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση και θα υπάρχει ένα τυφλό σημείο. Ένα διακριτό όριο μεταξύ χειριστών, εφαρμοστών και παραγωγών γνώσης και επιστήμης.
